🚩🚩🚩🚩🚩।। वेडात मराठे वीर दौडले सात ।। 🚩🚩🚩🚩🚩

 🚩🚩।। वेडात मराठे वीर दौडले सात ।। 🚩🚩




।। वेडात मराठे वीर दौडले सात ।। वेडात मराठे वीर दौडले सात असे ज्यांच्याबद्दल बोलले जाते ते शूर सेनानी म्हणजे प्रतापराव गुजर, विसाजी बल्लाळ, दिपोजी राउत्राव विठ्ठल, पिळाजी अत्रे, कृष्णाजी भास्कर, सिद्धी हलाल व विठोजी होय. प्रतापराव गुजर या महान सेनापतीने मोठा पराक्रम केला होता. त्यांचे व बलोलखानातिल युद्ध इतिहासात प्रसिद्ध आहे. या सात वीरांनी सुमारे बारा हजार सैन्यावर चाल करुन मोठा पराक्रम केला होता. हि लढाई कोल्हापुरातील नेसरी येथे झाली होती. सभासदाच्या बखरीत प्रतापराव गुजर या महान सेनापातीबद्दल पुढीलप्रमाणे लिहिले आहे. पन्हाळगडाच्या लढाईच्या समयी नेताजी पालकर समयी न आल्यामुळे मराठ्यांचे मोठे नुकसान झाले होते. यामुळे राजेंनी नेताजी पालकर याला बुलावून आणिला आणि “समयास कसा पावला नाहीस?” म्हणून शब्द लावून, सर्नोबाती दुर करून, राजगडाचा सरनौबत कडतोजी गुजर होता, त्याचे नाव दूर करून प्रतापराव ठेवले, आणि सर्नोबती दिली. प्रतापरावांनी सेनापती करीत असता श्याहान्नाव कुळीचे मराठे चारी पातशाहित जे होते व मुलखांत जे जे होते ते कुल मिळवले. पागेस घोडी खरेदी केली. पागा सजित चालिले व शिलेदार मिळवीत चालिले. असा जमाव पोक्त केला. चाहु पाताशाहित दावा लाविला. विजापूरहून आलेल्या बहलोलखान याने बारा हजार स्वारांनिशी स्वराज्यावर चाल करून मोठा धुमाकूळ घातला होता, रयतेवर अनन्वित अत्याचार केले होते. महाराजांनी प्रतापरावांस बहलोलखानास धुळीत मिळवा असा हुकुम केला. प्रतापरावांनी गनिमी काव्याने बहलोलखानास जेरीस आणून त्याचा पराभव केला. बहलोलखान आपल्या सैन्यासह शरण आला. शरण आलेल्या बहलोलखानास प्रतापरावांनी मोठ्या मनाने सोडून दिले. रयतेचे हाल करणाऱ्या बहलोलखानास सोडल्यामुळे महाराजांनी प्रताप्रावांस, “बहलोलखानास मारल्याशिवाय मला तोंड दाखवु नका.” असे पत्र लिहिले. राजीयांचे पत्र मिळताच प्रतापराव सैन्य घेऊन बहलोलखानाच्या मागावर निघाले. आपल्या छावणीच्या जवळच असलेल्या नेसरी यथे बहालोल्खानाचा तळ पडला आहे असे प्रतापरावांस हेरांकडून कळल्यास ते तडक घोड्यावर बसून एकटेच बहलोलखानाच्या छावणीवर चालून निघाले. त्यांच्या पाठोपाठ विसाजी बल्लाळ, दिपोजी राउतराव विठ्ठल, पिळाजी अत्रे, कृष्णाजी भास्कर, सिद्धी हलाल व विठोजी हे वीर होते. या सात वीरांनी बारा हजार सैन्यामध्ये घुसून शेकडो गनिमांना ठार मारले. पण अखेरीस प्रतापराव व सोबतचे सहा वीर मरण पावले. केवढे हे शौर्य या सात वीरांचे? साक्षात मृत्यू समोर उभा आहे माहित असून, हजारोच्या सैन्यावरती सात वीर चालून गेले. पराकोटीची स्वामीनिष्ठा.